Ach ta czcionka

Kilka dni temu pokazałam Wam na FB ten sam tekst napisany kilkoma czcionkami i zapytałam, która czcionka – Waszym zdaniem – będzie najlepsza dla dziecka bez deficytów, siedmioletniego, które dopiero zaczyna uczyć się czytania. Odpowiedzi były przeróżne, więc chyba sobie trochę o czcionkach dzisiaj poopowiadamy, co? 🙂 

W polskiej szkole dominuje kaligrafia. Dzieciaki uczą się pisania z łączeniem literek. Motywowane jest to ładniejszym krojem pisma u dziecka oraz tym, że ręka się nie męczy. Nie mam zamiaru tym faktom przeczyć – skoro nauczyciele wychowania przedszkolnego i wczesnoszkolnego mówią, że tak jest to pewnie tak jest. 🙂 Zdrowy siedmiolatek, bez problemów z napięciem mięśniowym (acz mam ponure wrażenie, że tych coraz mniej) pismo kaligraficzne „ogarnie” bez problemów. Inna bajka, czy naprawdę będzie się nim posługiwał? Ile z nas pisze „b” w ten sposób? Albo „p”? 🙂 Chyba mały procent 🙂

Ponieważ pracuję głównie w środowiskach polonijnych, to moja praca z dziećmi wygląda inaczej niż z tymi, które chodzą tylko do jednego typu szkół. I choć – część z tych dzieci – nie ma żadnych deficytów, uważam że powinno się ujednolicać krój czcionki. Czyli – najprościej mówiąc – powinno się używać takiej czcionki, jakiej używa dziecko w szkole systemowej. Najczęściej jest to coś a`la centaury gothic (na próbce poniżej). Jedno mi się w tej czcionce nie podoba – jest bardzo szeroka. Jeśli znacie coś węższego, ale bezszeryfowego (czyli czcionka prosta, bez ozdobników) i z takim samym „a”, to polećcie proszę 🙂

Pracując symultaniczno – sekwencyjną przyzwyczaiłam ludzi, ze głównie działam Arialem. Prawda jest jednak taka, że głównie działam nim kiedy piszę z młodszymi dziećmi lub dziećmi z deficytami (czyli np. zagrożonymi dysleksją) WIELKIMI LITERAMI. Przy małych – rzadziej sięgam po tę czcionkę, właśnie ze względu na „a”. Jest inne od „a” pisanego (a przypominam, że mówimy o siedmiolatkach, które jednocześnie uczą się czytania i pisania, liter małych i dużych). Ma jednak idealną szerokość.

Natomiast bardzo się cieszę, kiedy widzę, ale też kiedy czytam najnowsze pisma branżowe i widzę, że coraz częściej odchodzi się od Times New Roman. Jest to czcionka najpopularniejsza, bo jedna z pierwszych. Jednak coraz więcej osób zajmujących się czytaniem (nie tylko nauką czytania, ale naukowców, którzy analizują wpływ czytania u osób starszych czy specjalistów od technik szybkiego czytania) zauważa, że czcionka tzw. szeryfowa (czyli z ozdobnikami) to szaleństwo. Na Głoskowej tablicy na FB padały co prawda argumenty, że najlepszy jest Times, bo jest najpopularniejszy, ale.. to się zmienia. Zauważcie, że większość portali już nie pisze Timesem. Najnowsze książki dla dzieci i młodzieży też coraz częściej pisane są bezszeryfówką. Kiedy wejdziecie na poradniki dla blogerów typu „jak zrobić, by Twój blog był bardziej popularny” (czytam, czytam, tylko nic mi z tej popularności nie wychodzi :P), to też najczęstszą z rad jest czcionka bezszeryfowa. Te ozdobniki przy Timesie.. to nie jest dobry pomysł 🙂

Podsumowując:

a) o wpływie czcionki szeryfowej na naukę czytania dzieci młodszych lub z deficytami pisałam TU i TU 🙂

b) Dla zdrowych siedmiolatków, które dopiero uczą się czytania – moim zdaniem – najlepszy jest centaury gothic (choć jeśli jest wersja węższa! to piszcie!!). Nie oznacza to, że siedmiolatek bez deficytów nie poradzi sobie z pozostałymi fontami. Poradzi sobie, jeśli ma dobrze wyćwiczoną kategoryzację 🙂 A pewnie ma, a przynajmniej powinien mieć. Tylko czasem coś warto w życiu ułatwić, zwłaszcza tym polonijnym. Dlatego – ujednolićmy im krój pisma. Oni i tak nie będą używać polskiej kaligrafii. (Nie liczę młodych we Francji, gdzie polska kaligrafia jest o niebo łatwiejsza od ichniej!)