Zwiększamy zasób leksyki.

Wpis, który czeka na publikację od dłuższego czasu. Teoretycznie – dotyczy głównie osób dwujęzycznych, które – jak powszechnie wiadomo – mają mniejszy zasób leksyki w tzw. drugim języku niż osoby jednojęzyczne w tymże. Takie osoby bardzo chcą coś powiedzieć do rodzimego użytkownika języka i.. brakuje im słów. Pewnie, że można to słowo opisać, ale warto wzbogacać swoje słownictwo, prawda? 🙂

Zabawa –  w zasadzie gra – świetnie pomaga także osobom z dysleksją (ćwiczy analizę i syntezę głoskową), dzieciom z przeróżnymi zdolnościami, a ubogim słownictwem. Sprawdzone na terapii, więc polecam! 😉

Z racji tego, że do gry potrzebna jest umiejętność pisania – gra dobra jest dla osób, które potrafią pisać.

A skąd pomysł? Bo najprostsze rozwiązania są najlepsze 😉 Ze szkoły – pomyślcie, że macie w klasie kilkoro dzieci, które o co czwarty wyraz pytają „Was ist das?”. Oszaleć idzie, zwłaszcza, że często wyrazy nieznane przez jedno dziecko nie pokrywają się z wyrazami nieznanymi przez drugie. Więc pewnego dnia wymyśliłam grę…

Pamiętacie grę „Państwa, miasta?”. Tutaj zasady są identyczne. Jedna osoba mówi po cichu alfabet, druga mówi STOP. W zależności od tego, na jakiej głosce to STOP wypadnie, tak należy uzupełniać kolumny. W „państwach, miastach” jeśli wypadło na K, to wpisujemy po kolei: Kenia, Kraków, koń, koniczyna itd. Dzięki grze dowiedziałam się, że istnieje państwo Oman, a gnu to antylopa. Stąd wiem, że ta gra naprawdę uczy 🙂 I tak gram z dziećmi, tylko kolumny mam „z deka” inne. Popatrzcie:

U mnie kolumny są nazwane częściami mowy, bo wiem, że w ten sposób utrwalam w mojej IV klasie nazwy części mowy po polsku i pytania do nich. Ale z dzieckiem młodszym użyłabym tylko pytania np. jaki? Kolumna „jedzenie” dotyczy wszystkiego tego, co znajdziemy na półce w sklepie – ale musi być nazwane po polsku (czyli nie „Kaese”, a „ser”), chyba że dana potrawa nie ma polskiego odpowiednika, np. „rote Gruetze”. Kolumna „osoba” dotyczy zarówno imion, jak i nazw zawodów. Nazwisk nie uznajemy, chyba że to nazwisko polskiego pisarza/polityka/aktora.

Dziecko wpisuje dane po kolei. Jeśli ma taki sam wyraz jak przeciwnik – dostaje 5 pkt, jeśli mają różne wyrazy – 10 pkt, jeśli jeden z graczy wyrazu nie ma – 15 pkt. Dodam, że pozwalam korzystać z książek w czasie gry. Skądś muszą przecież wiedzę czerpać, prawda? 🙂 Otwierają podręczniki, gazety (Victor, Cogito, Miś) i szukają… i wpisują.. i działa. Na kolejnej lekcji już nie trzeba do K korzystać z podręcznika.. chyba, że „pani Kasia” jakąś nową kolumnę wymyśli (a często się to zdarza, często ;P)