Umie czytać, ale nie chce! Bo ma dysleksję…

Jest tak:

Uczymy dziecko dyslektyczne czytania. Bo czytać każdy musi umieć w dzisiejszym świecie, choć wiem, że istnieją jednostki, które tego nie potrafią. I metodą symultaniczno – sekwencyjną na pewno nauczę takiego „dys” czytać, ale nikt nigdy nigdzie jego rodzicom nie obieca, że ten „dys” będzie LUBIŁ czytać. Zwłaszcza o rzeczach, które jego zdaniem są mu całkowicie do szczęścia zbędne. A takim dyslektycznym nastolatkom do szczęścia jest zbędne absolutnie wszystko, co ich nie interesuje i co jest związane ze szkołą, np. budowa pantofelka czy ilość wydobytego węgla w Bułgarii w 1990 roku. I doskonale to rozumiem.

Istnieją jednak takie fakty, które przydałoby się wiedzieć. Dzisiaj na FB pokazywałam Wam, jak przekazuję wiedzę Olafowi.

Bardzo podobnie robię ze starszymi dziećmi z dysleksją. Wiadomo, że najfajniej czyta się teksty, które są głupie. Wie o tym każdy nauczyciel. Dlatego piszę takie teksty, w których przemycam trochę wiedzy. Oczywiście, że nie zastąpię pani od biologii czy pana od fizyki, ale jednak coś potem w główkach zostaje.

Zobaczcie przykładowe teksty:

a) z fizyki

b) nauka o zdrowiu.. i biologia 🙂

c) znowu ryby i skrzela w duchu kryminologii 😛

d) ortografia – problem z zapamiętaniem słówka WAHAĆ

Zapewniam, że tego typu teksty są fajniejsze, bo ciekawsze… i zawsze coś można „przemycić”.

Ale ale… suchą kartkę jak dam młodemu człowiekowi, to mnie wyśmieje.. Że on będzie czytał? Sześć kartek naraz? Jasne! Dlatego często mam je w organizerze kopertowym:

To sześć, czasem siedem lub osiem kopert połączonych ze sobą (inspiracja z Internetu 😉 ) w zależności z kim właśnie się uczę. Zapewniam Was, że lepiej jest dawkować emocje jednocześnie wiedząc ile jeszcze nieszczęścia czeka nas do końca 😉 Dlatego dzieciaki lubią system kopertowy – wiadomo, ze jeszcze cztery i koniec, ale oszukujemy (się) też, że tekstu jest mało.

Taki organizer robię z kilku kopert

Łączę je ze sobą przyklejając „zamykania” do tyłu poprzedzającej koperty

Następnie zaginam na „łamaną”

Do pierwszej koperty doklejam tekturkę, bo koszmarnie wygląda np. czerwona koperta z żółtym zamykaniem na sobie

Najczęściej „tyły” też ze sobą sklejam i powstaje organizer na kształt książeczki

Potem wystarczy do każdej koperty wrzucić tekścik…

i już 🙂 gotowe 🙂

Organizerów tego typu używam też na dłuższą metę do terapii wad wymowy. W pierwszą kopertę wrzucam wtedy sylaby z daną głoską, w drugą słowa, w trzecią frazy, potem zdania i ostatnie – teksty. Do kolejnej koperty przechodzimy tylko wówczas, kiedy uda nam się opanować poprzednią. Powiem Wam, ze to bardzo motywująco wpływa na dzieciaki – zwłaszcza, że nigdy nie chowam „gołych” tekstów, a zawsze są tam jakieś fajne zadania :), obrazki, naklejki czy niespodzianki.

Sama też używam takiego organizera. Niby można pacjentów zapisywać w kalendarzu, pewnie. Jednak wolę sobie rozpisać tydzień, w każdą kopertę wrzucić grafik na jeden dzień. Potem, kiedy przeglądam Internet wpada mi do głowy jakiś pomysł na pomoc, na zadanie dla dziecka, to tylko zapisuję na małej kartce i wrzucam do koperty na ten dzień 🙂 W ten sposób tworzę bazę. Cóż, nie jestem uporządkowana ;)) Czasem też zapisuję zwykłe rzeczy, domowe.. 🙂

Także polecam :))

Zwłaszcza teksty dla młodzieży dyslektycznej, wszak od tego się zaczęło 😉